De roze olifant

Maandag 3 juli 2023 , een dag waar ik al een hele tijd naar uitkeek. Want eindelijk zou ik dan na 15 zware maanden aan behandelingen ook de (Herceptine) immunotherapie kunnen afvinken. Na mijn diagnose op 12/4/2022 volgde eerst het plaatsen van de ' port-a-cath ' (poortkatheter). Al snel daarop waren er dan de reeks chemokuren , in september de borstingreep , in december de bestralingen/radiotherapie  gevolgd door de immunotherapie . Tussendoor nog wat ziekenhuisopnames door een lymfeoedeem, een serieuze corona, de val van onze trap,... en veel pijnlijke dagen en (slapeloze) nachten door darmen en anale fisuur.  Maar het gaat langzaam maar zeker de goede richting uit. Dagelijks voel ik verbetering en vooral: meer energie . In de tuin bezig zijn, het huishouden doen, het lukt allemaal terug, zij het meer gedoseerd dan vroeger. Middagdutjes zijn er amper nog en de nachten lijken ook meer op wat een doorsneemens 's nachts doet: slapen. En sinds deze week ook terug in ons bed