De roze olifant

Nadat ik vorige week positief testte op corona ✅ en dus een weekje in quarantaine moest, samen met mijn eveneens positief getest lief, werd hierdoor ook de chemo even 'on hold' gezet. Maar deze week mocht ik dan toch mijn 5e 'portie' Taxol chemo krijgen.  Na deze nog 4 chemo's (en als alles goed gaat maar 4 weken dus!) te gaan. Ik tel dus al stiekem af:  1️⃣, 2️⃣, 3️⃣, 4️⃣ !!! Deze keer ging de chemo op woensdag door, in plaats van dinsdag. Want dinsdag had ik een afspraak in het ' Centrum voor Medische Genetica' van het UZ Gent.   Vooraf moest ik een 'stamboom' 👨‍👩‍👧‍👦👩‍👩‍👧‍👦👪👩‍👩‍👦‍👦 opmaken, met een overzicht van wie er in mijn familie langs moeders en vaders kant aan welke kanker was overleden en hoe oud ze dan waren, of wie van de nog levende familieleden, mezelf inclusief, er aan kanker leed of het had gehad en ervan genezen was.  Na het bekijken van die ' stamboom ' door een onderzoekster was het afwachten of er goedkeur

Allez hop, dat hadden we de laatste tijd nog niet op onze boterham gekregen... Covid ... 🤨 Gisteren lag ik te rillen onder een warm dekentje , wat best wel bizar is bij dit snikhete weer. 🤔 In ons klooster is het  doorgaans wel goed fris maar om nu te zeggen dat je dan onder een deken moet kruipen, nee, dat nu ook weer niet.  Vandaag was chemodag en eerst is er dan het wekelijks gesprek met de oncologe waarbij we dan bespreken hoe de voorgaande week is verlopen. Toen ik haar vertelde dat ik gisteren zo'n kou had dat ik een deken nodig had ging er meteen een alarmbelletje rinkelen bij haar. "Het voorbije weekend waren er opmerkelijk veel nieuwe covid-gevallen" , zei ze. "Zou dus ook dàt kunnen zijn bij jou" . Daarom besloot ze me dus eerst te testen op covid alvorens chemo te geven.  Kort daarop kreeg ik dus een covid-teststaafje in de neus gepropt (ik mocht zelfs kiezen welk neusgat, links of rechts 😉) en vlak daarna werd ik (meermaals) aangeprikt in mijn

  Eerlijk is eerlijk, ik moet het bekennen: dat ritje op die borstkankertrein is toch vaak geen lachertje. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn , dat weet ik nu wel zeker. Sommige dagen verlopen 'vlotjes' en dan sta ik ervan verbaasd hoe goed ik het 'nog trek' met al die chemo in mijn lijf. Op zo'n dagen gaat het allemaal vrij goed en ben ik in staat om, naast tijdig ingebouwde rustmomenten (want die heb je écht wel nodig), toch nog andere dingen te doen. Maar er zijn ook andere dagen. Dagen waarop het helemaal NIET lukt . Waarop de pijn zo allesoverheersend is dat ik tot weinig anders in staat ben dan een hele dag in mijn zetel te vertoeven, mezelf volproppend met medicatie, tot morfine toe. Medicatie die in feite maar weinig resultaat geeft want de pijn valt dan simpelweg niet te 'couperen'. Vorige week was zo een week. Zoveel pijn in mijn verdomde darmen dat ik het huis niet uit kwam (want veilig kort bij een toilet blijven is, naast pijn hebben, d

Ondertussen zitten we al aan TAXOL nummer 3. Taxol is de nieuwe (nu wekelijkse) reeks van chemo's. Ze zijn lichter dan de voorgaande 4 (EC) chemo's vind ik en dat laat zich bij mij vooral voelen in een tikkeltje minder moe zijn en terug meer eetlust hebben.  Helemaal weg is die vermoeidheid natuurlijk niet. En mochten mijn nachten me een meer aanvaardbare nachtrust opleveren dan zou het nóg beter zijn. Maar de darmen zijn en blijven daar de grote spelbreker. Het toilet is dan mijn belangrijkste 'verblijfplaats' en slapen lukt dan niet door de pijn. En daar helpt zelfs de morfine niet bij. De oncologe doet alles wat in haar macht ligt om een oplossing te vinden voor dat darmgedoe maar totnogtoe niet met het gewenste resultaat. Maar dat komt nog wel... hoop ik. Verder loopt alles wel vlotjes. Vorige week heb ik een online workshop make-up gevolgd. Een samenwerking tussen Think Pink en ICI Paris XL, met een tegoedbon van 50 EUR voor aankoop in hun webshop als