De roze olifant

Sneller dan normaal ben ik hier al terug met een nieuwe versie van mijn blog. Er is dan ook een en ander gewijzigd de laatste dagen.  Het voorbije weekend was me niet echt genadig. Erg veel pijn, in de vorm van heftige, haast onhoudbare  darmkolieken,  24h/24h, die me non-stop kluisterden aan bed en zetel. Eten lukte niet. Geert, bezorgd maar machteloos toekijkend, wou me liever meteen naar spoed brengen maar ik wou doorbijten en dacht dat pillen me wel zouden helpen. Wat niet lukte. Soms moet je toch gewoon naar je lief luisteren. Soms hé... 😉 Op maandag moest datzelfde lief ( zonder mijn wit buddy'ke deze keer) me dan naar de bestralingen in Roeselare voeren ( want   zelf rijden, met pijn en veel medicatie in mijn lijf, leek me geen goed idee ). Daar zagen zowel radiologen als Dr. Bussels dat het niet zo goed met mij ging en werd meteen contact opgenomen met Dr. De Backer, mijn oncologe in Tielt, die me heel snel wou zien. Van Roeselare snel naar Tielt dan...  Na een gesprek ,

Na wat twijfelen of we wel of niet een lang weekend weg zouden gaan (omdat pijn in de darmen zoals zo vaak echt wel een spelbreker riskeerde te zijn) hadden we toch een hotelkamer gereserveerd en zijn we toch vertrokken naar  Calvados/Normandië . Meer bepaald naar Honfleur, Trouville, Lisieux enz. Dankzij een fantastische last-minute-tip van Mariëlle (die ons richting calvados-distillerie ' Château du Breuil ' stuurde) én het genieten van lekkere regionale specialiteiten als fruits de mer, crêpes salées , enz. werd het een fijn weekend. Mens en dier strekten even de benen en de pootjes. Weliswaar op MIJN ritme, dus niet te grote wandelingen en tijdig de nodige rustmomenten inlassend.  En ja, blijkbaar onvermijdelijk, toch een paar uurtjes op bed gelegen wegens teveel pijn om op uitstap te gaan. Maar al bij al toch een geslaagd weekend. En dit was dan meteen ook mijn  klein-gelukske  van die week. Wat me laat besluiten dat we dit écht méér moeten doen. De voorbije 8 maanden

Kabbelend gaat de tijd hier verder. En ik ga ook zo wat kabbelend verder. Herfst, van zomer- naar winteruur, dus sneller donker, Allerheiligen,...  Lang mooi herfstweer gehad maar vandaag toch grauw, grijs en nat weer buiten, maar ach, des te ' gezelliger ' is het dan binnen. Gelukkig maar, want ik kom eigenlijk amper buiten. Vorige week zondag ben ik er toch in geslaagd om een bezoekje te brengen aan de laatste rustplek van mijn ouders 💔💔 in Opwijk , mijn geboortedorp. Ik ben blij dat dit me gelukt is. Ik had geluk (of misschien zorgden mama en papa er op een of andere manier wel voor?) dat ik die dag een betere dag had.  Want die betere dagen zijn echt op 1 hand te tellen.Ik heb weer eens wat heftige weekjes achter de rug met meer pijnlijke dan goede dagen. Nee, eigenlijk, als ik eerlijk ben: haast zo goed als  GEEN goede dagen . De anale fissuur kreeg ik, dankzij de voorgeschreven zalf, enkele dagen na het onderzoek en start van de behandeling gelukkig wat onder control