De roze olifant

Na een paar superpijnlijke dagen tot ergens zowat midden vorige week had ik het geluk daaropvolgend weer een paar goede dagen  te hebben. Het ging zelfs zó goed dat ik vorige donderdag nog eens het klooster uit kon voor de ' Kom op tegen Kanker'-dag die doorging in het St.Andriesziekenhuis . Daar stond me een deugddoende en ontspannende  hand-en-voetmassage  te wachten. Ik kreeg er ook een door vrijwilligers van 'Fighting Cancer België'  gehaakt wintermutsje.  Later op de dag dan binnengesprongen bij Knops&More in Opwijk waar ik, naast het kopen van wat bolletjes prachtige wol, ook een fijne babbel deed en dikke knuffel kreeg van Knops&More-eigenaar en vriend Peter .  Die avond volgde dan nog een informatieavond/lezing over borstkanker, ook al   in Opwijk , waar ik tegelijkertijd ook de altijd erg meelevende vriendinnen Els en Hilde tegenkwam  (vriendinnen die ik meer via FB dan in real life zie, dus deed het extra deugd daar nu eindelijk eens dikke k

Djeezes, wat een weekje was me dat! De ene dag voelde ik me supergoed. Dus snel profiteren van het moment. Om dan daags nadien ' in de patatten te vallen ' en me al tevreden te moeten stellen met enkele pijnvrije uurtjes per etmaal. Het vorige weekend viel goed mee en dus 'plukten we de dag' en zodoende gingen we 's zaterdagnamiddags een ' pannenkoekske ' ( het was eerder een reuzenpannenkoek ) eten bij Belle-Vue hier in de buurt. Op zondagmiddag volgde dan een ritje naar zee, wat frisse zeelucht gaan opsnuiven, hond laten ravotten op het strand en in het water en afsluiten in een gezellige bistro met een heerlijke kom hete, verse  bouilabaisse . Een bouilabaisse die ik trouwens maar voor minder dan de helft opkreeg. Ja, als de appetijt er al eens is, dan betekent dit bijlange nog niet dat ik 'normale' porties kan eten. Het blijft eerder bij een ' peuzelend genieten ' dan. Maar genieten deed ik. En mijn lief en hond ook.  Maandag startte wa

Na een wat mindere week ( door... tja, weer maar eens darmproblemen) hebben we toch nog een fijne zondagmiddag gehad, met een bezoek aan de  struisvogelboerderij  ' Schobbejaks Hoogte ' hier in de buurt, die hun deuren, stallen en weiden openden ter gelegenheid van Openbedrijvendag. Een 'klein gelukske ', getooid in struisvogelveren. 😉  En of het goed is voor de darmen, ik denk het niet, maar ik kon toch niet nalaten om mezelf een ander klein gelukske te gunnen door met een lepeltje seffens een half potje van het (daar ter plekke gekochte) heerlijke struisvogellikeur 'weg te lepelen'. Het moet zo lekker maar niet zijn. 😋 Én zoals de eerste foto hierboven toont: ik ging er heen mét sjaaltje op mijn kop.... zoals ik nu al een tweetal weken rondloop eigenlijk. Omdat de frissere dagen zich toch laten voelen op een hoofd waar nog maar enkel wat 'veredeld donshaar' te bespeuren is. Voorlopig dus efkes terug met muts of sjaal, tot wanneer de krullen lang