De roze olifant

Ik weet niet precies hoe ik mijn gevoelens van de voorbije maanden moet beschrijven. Het is een wat verwarrende mix van teleurstelling , verdriet , (lichamelijke en psychische) pijn , bezorgdheid en angst , maar ook van veel dankbaarheid . Kortom, een maandenlange emotionele en fysieke wirwar in mijn hoofd en lijf. Ik heb die voorbije 10 maanden 'overleefd', met alle ups en downs.  Iets meer dan 10 maand geleden ben ik de kankertrein opgestapt. Nee, correctie: ik werd gewoonweg, willens nillens en zonder enige inspraak, op 12 april 2022 op die trein gezét, om te starten met een roadtrip door kankerland . Wanneer ik dit hier zo schrijf word ik plots weer teruggecatapulteerd naar dat moment van de diagnose en voel dan weer de gevoelens van ongeloof, angst en pijn die me overvielen op die D-day. Ik schud onbewust mijn hoofd, sluit mijn prikkelende ogen en slik een dikke krop boosheid in mijn keel weg. Want ik realiseer me, voor de zoveelste keer, dat dit allemaal wel wat doet m...

Eerst en vooral, aan alle volgers van deze blog en al wie hen nauw aan het hart ligt: ik wens jullie een op àlle vlakken fantastisch en onvergetelijk 2023 toe. Maar vooral een goede gezondheid ! Want dat is, hoe je het draait of keert, gewoonweg het allerbelangrijkste in het leven. Geniet van 2023! Wij hebben de jaarwisseling 2022-2023 rustig 'doorstaan'. Die eindejaarsfeestdagen zijn nooit mijn ding geweest. Ik keek er nooit echt naar uit en dit jaar was dat niet anders. Maar we hebben er het beste van gemaakt en het viel wel mee. En nu ze achter de rug zijn, kijk ik al volop uit naar de lente en zomer. Het doet ook deugd te merken dat de dagen minuut per minuut weer wat langer worden. Ik ben nu eenmaal geen 'wintermens' en verkies licht, zon en heerlijk lange dagen boven dat winterse grijsgrauwe, natte en koude seizoen waar de nachten langer zijn dan de dagen.   Hoe het verder nog met me gaat? Wel, rustig. Of iets in die aard. Al zijn er in de voorbije paar wek...