Eerste station, de trein vertrekt morgen

Het voorbije weekend ingevuld met etentje, vriendenbezoekje, wakker gebeld worden op zondagochtend met een ontbijtmand als verrassing en lieve attentie van de collega's, ... het heeft me geholpen de gedachten wat te verzetten. Maar tussendoor duiken ze toch telkens weer op, de vragen die niet direct een antwoord krijgen. Het zijn dus lange dagen geweest want het was wachten tot vandaag, maandag 25 april, voor de afspraak bij de oncoloog. 

Alle resultaten waren binnen, met uitzondering van een NMR-scan die nog moet gebeuren om de hersenen even onder de loep te nemen. (Ik hoop dat ze nog werkende hersenen vinden😉).

Als er al een goede kant aan het hele borstkankerverhaal zit dan is het wel dat de PET-scan géén metastases (die zich elders in mijn lichaam zouden hebben gesteld) aan het (radioactief 😉) licht heeft gebracht. Op zich is dit dus heel goed nieuws, want dat hield me de voorbije dagen toch (nog meer dan anders) ferm uit mijn slaap. Het vieze beest is dus nog niet verder gekropen dan daar waar het nu postvat.

Het traject is nu ook duidelijk geworden: eerst zal met chemo gestart worden. In totaal zal ik daar 5 maanden mee zoet zijn. Daarna, ergens in het najaar, komt dan (afhankelijk van hoe de therapie aanslaat en hoe sterk de tumor is gekrompen) een ingreep. Mogelijk borstbesparend (weliswaar wel met okseluitruiming van de klier(en) daar), maar het is nog te vroeg om nu al met 100% duidelijkheid te zeggen dat dit zo zal zijn. Een mastectomie (volledige borstamputatie) is ook nog altijd een bestaande mogelijkheid.

En later, maar dan zijn we al héél veel stappen verder, volgen dan nog bestralingen, gevolgd door nog een paar jaar van andere therapieën (immunotherapie, hormoontherapie,...?) onder constante opvolging.

Morgen is er de eerste grote stap: het plaatsen van de poortkatheder (port-à-cath). Onder plaatselijke verdoving, zal dus wel meevallen, hoop ik stiekem.
En meteen volgt morgen dan ook al de eerste chemo van een lange reeks, dit aan een 'tempo' van 1 per 2 weken, 4 kuren lang. 

Ik ben dus vandaag op een trein gestapt met heel veel tussenstations, zoveel is zeker. En het zal geen leuke rit worden maar eentje met mogelijks wat valkuilen, straffe hellingen en hopelijk niet teveel 'dalingen'. Maar ik weet nu tenminste concreet wat me/ons (want Geert is ook mee die trein opgesleurd geraakt) te wachten staat. Of grotendeels toch, want op dit moment kan je natuurlijk nog niet voorspellen hoe het allemaal zal verlopen en hoe ik (en "Mister X", mijn tumor) erop zal reageren. Stap per stap, dag per dag, we zien wel hoe de rit verloopt en naar waar ze leidt.

Naast een zeer heldere uitleg en beantwoorden van heel veel vragen door de oncologe was er in het ziekenhuis een uitstekende opvang door de borstverpleegkundigen. Een van hen kwam erbij zitten tijdens het gesprek met de oncologe en gaf ons daarna een rondgang op de afdeling waar ik vanaf nu veel zal gaan 'kamperen', en ze lichtte veel praktische zaken toe, gaf me een resem tips en een cadeaudoos van THINK PINK, met daarin het bekende 'hartkussen' (zal van pas komen onder de oksel na de operatie), verzorgingsproducten en héééél veel lectuur. Het gaf me een warm gevoel, de menselijkheid en warmte waarmee je daar opgevangen wordt. Het maakt dat je je ergens veilig en gesteund, gehoord én begrepen voelt.

De onco-verpleegkundige gaf me ook een adres voor een pruikenwinkel. Pruik... euh... tja... Ze zei dat mijn haren zullen uitvallen vanaf de 2e of 3e chemo. Cryotherapie (een ijsmuts om haaruitval tegen te gaan) heeft bij dit soort chemo geen nut. Binnen een paar weken ben ik kaal dus. 

Een pruik, een sjaaltje, euh... voor mij hoeft dat niet persé. Maar mijn lief ziet me toch (nóg) liever met wat haar zei hij. 😉 Dus afspraak meteen vastgelegd: ik mag donderdag (want op aanraden van de oncologisch verpleegkundige doe je dit best zo snél mogelijk) al een pruik gaan aanpassen. En wat sjaaltjes kiezen. De afspraak vastleggen voelde aan als het plannen van een heel bizar kappersbezoek  Maar een mens doet dit met plezier, voor een lief dat nu extra goed voor me zorgt. 💕

Morgen staan we dus om 11u nuchter  in het vertrekstation... de trein trekt zich dan langzaam maar zeker op gang.