De roze olifant

Het licht van de lampjes laat de kerstballen nog heel even wat glinsteren. Eerstdaags zal ik de lichtjes en overige kerstversiering voorzichtig opruimen en voor een klein jaartje terug naar zolder (laten) brengen. Al ben ik al sinds enkele winters geen echte fan meer van de eindejaarsperiode (te donkere, natte en grijze dagen, nog scherper aanvoelbaar gemis, feestdagen die niet zo erg 'feestelijk' aanvoelen,...), toch vind ik die lichtjes in de boom wel wat hebben. Alleen al omwille van hun sprankeling en de warme gloed die ze doorheen de woonkamer verspreiden. Maar nu wordt het dus tijd om ze terug in te pakken. Het opbergen van de kerstspullen is voor mij ook nu weer een kantelpunt in de tijd. De feestdagen zijn (eindelijk) voorbij en het nieuwe jaar ligt blanco voor mij. Lege plekjes in de digitale agenda zijn klaar om ingevuld te worden. 366 dagen (want we krijgen een bonusdag dit jaar) die wachten op leuke momenten, fijne gebeurtenissen en zoveel meer. Het voorbije en ook

Ik heb opnieuw een fout (dus slecht) lotje getrokken... Geen goed nieuws gehad vandaag. Vorige week kreeg ik een bot- en beenmergpunctie omdat mijn witte en rode bloedcellen en de bloedplaatjes al een tijdje veel te laag stonden. "Zoiets is wel vaker het geval bij iemand die chemo krijgt', zei de oncologe, "maar als het 6 maand na de chemo nog steeds zo is, dan klopt er hoogstwaarschijnlijk iets niet."  Dus werd een bot- en beenmergpunctie gepland op maandag 30/10.  Ik was vooraf al bang voor de pijn die zo'n punctie zou doen maar het viel wondergoed mee. Een tandartsbezoek is vaak nog lastiger vind ik. Of lag het aan de Temesta die me zo kalmeerde dat ik de handen van de verpleegster niet tot moes kneep (zoals ze me lief had aangeboden)? Of aan mijn hoge pijngrens (wat ik al meermaals en ook nu na de punctie te horen kreeg)? Achteraf volgde echter wel de angst over welk resultaat deze punctie zou aantonen maar ik bleef hoopvol hopen op 'loos alarm&#

Lang geleden dat ik nog eens het toetsenbord beroerde om een stukje te bloggen. Maar oktober is borstkankermaand . Hopelijk helpt de sensibilisatie opdat mensen alerter zijn en meer aan zelfonderzoek gaan doen en niet twijfelen om een dokter te consulteren als ze wat 'raars' opmerken. Want 1 op 7 vrouwen krijgt momenteel een borstkankerdiagnose. Dat is érg veel. Je kan er dus maar beter tijdig bijzijn. Deze maand is dus een goede reden om terug eens wat van me te laten horen. Op het moment dat ik deze blog schrijf zijn we ook exact anderhalf jaar + 1 dag nà de dag van mijn eigen diagnose en is dit een goede bijkomende reden om nog eens een update te geven. "HOE GAAT HET MET JOU? JE ZIET ER GOED UIT" Hoe het met me gaat? Een vraag die ik heel vaak krijg. En waar ik dan telkens op antwoord "Het gaat wel, ik klaag niet" . Niet altijd een even eerlijk antwoord, als ik er zo even op terugblik (en Geert durft me daar dan op te wijzen, want hij ziet het natuurli