Tweede chemo is een feit

Dinsdag 10 mei, mijn 2e chemo. Geert bracht me naar het ziekenhuis die middag en ik had een beetje een dipje bij het binnengaan. Plots overvallen door emoties... Dat ik hem dit niet wil aandoen... Dat ik dit zelf ook allemaal niet wil... Machteloosheid...

Maar eens de draaideur van het ziekenhuis door kwam ook het besef dat het nu eenmaal zo is en niet anders. Incheckend aan de kiosk bedacht ik nog dat ik me eigenlijk gewoon gelukkig mag prijzen om in dìt land te wonen, waar gezondheidszorg best evident en goed geregeld is. Waar medische kosten door ons sociaal stelsel, hospitalisatieverzekering, ziekenfonds,... financieel ook een haalbare kaart zijn. Waar ook heel veel randondersteuning is voor wie lijdt aan een ernstige ziekte. Niet iedereen heeft het geluk in zo'n land te wonen. Klein gelukske. En met deze gedachten waren ook de traantjes snel opgedroogd en stapte ik verder naar route 34, de dagkliniek. 

Kamer net binnen en daar was al meteen een vrolijke verpleegster en stagiaire met een karretje vol 'prik'-spullen. Bij het aanprikken van de poortkatheter bleek dat ik nogal 'lekkend van aard' was. 😉 Niet de poortkatheter zelf natuurlijk, maar wel veel wondvocht wat nog was achtergebleven na het plaatsen van die poort 2 weken geleden. Een paar zeiknatte compressen volgden, want het bleef maar stromen, die beek aan vocht. 🌊

Eens dat gedoe er allemaal uit was kon de katheter (weliswaar met 2 pogingen) aangeprikt worden en volgden een resem van zakjes die een voor een aangekoppeld werden. Eerst een zakje met medicijn tegen misselijkheid, dan een zakje met ijzer, dan nog 2 zakken chemo, met tussendoor en om af te sluiten nog wat spoelingen en een zakje met missende vitamines. Ben de tel kwijtgeraakt hoeveel zakjes mijn lichaam ingedruppeld zijn... 💧💧

Tussendoor ook geen minuutje rust. Meerdere verpleegkundigen en een stagiaire, de borstpleegster, de oncologe, de hoofdverpleegkundige,... ze liepen mijn kamerdeur plat. 👩‍⚕️👩‍⚕️👩‍⚕️👩‍⚕️👩‍⚕️👩‍⚕️ In het meegebrachte boek heb ik amper 2 bladzijden kunnen lezen. Maar dit is natuurlijk uitstekend tegen de verveling want zo vliegt de tijd daar aan die zakjes hangend wonderlijk snel voorbij. ⌛ Klein gelukske

Er was ook een lange babbel met de voedings-en-dieetmadam 🍲. Goede voeding én voedingshygiëne zijn nu meer dan ooit belangrijk. Gevarieerd en gezond eten dus.

Pompelmoes(sap) is strikt verboden, die doet de chemo om zeep. 

Wel extra avocado's 🥑 🥑 eten, want da's dan blijkbaar weer supergoed bij chemo.

Veel (geschild) fruit en verse groenten (best warm, of indien rauw, zeer goed gewassen), veel eiwitten, vlees, eieren, (vette) vis, kaas (maar geen rauwmelkse), opletten met schimmels, rauw vlees of vis, met noten en fruit als bosbessen en aardbeien (bevatten ook vaak onzichtbare schimmels), enz enz... Een hele resem om te maken dat er niet nog éxtra complicaties bijkomen door infecties, door salmonella enz. 

En gewicht mag ik niet verliezen. 🙄Allez zeg! 🥺

Dus 'afbakbroodjes' zijn beter dan een boterham. Ze bevatten meer calorieën, zodat je er maar 1 eentje moet eten als equivalent van 6 sneetjes brood. 

Zo 1 broodje lukt dan gemakkelijker dan een paar 'stuutjes', omdat de kans groot is dat de honger toch wat wegblijft en ook al doordat er vaak infecties en aften in de mond ontstaan en eten dan niet zo fijn is. 

Verdorie toch, geen gewicht mogen verliezen, da's een domper! Ik had eigenlijk best graag wat kilootjes kwijtgespeeld, als voordeel gekoppeld aan een nadeel 😂

En verder: veel drinken, heel veel drinken. Water, thee, koffie, bouillon, soep, frisdrank, maakt niet uit. Vooral de dagen nà de chemo's. Om dat vieze spul zo snel mogelijk uit lijf en nieren te krijgen. 

En omwille van dat vieze, chemische spul in mijn lijf het toilet ook altijd 2x spoelen, mét gesloten deksel, want dat spul brandt zelfs gaten in linoleum. Ik ben dus blijkbaar heel 'toxisch' nu, allez, inwendig toch 😉🙄. Opgelet dus wie in mijn buurt komt 😂 Alhoewel, de buitenkant is best OK, dus knuffelen mag 😉 Klein gelukske

De oncologe, die had goed én minder goed nieuws.

Goede nieuws: de NMR van de hersenen wees uit: ik héb hersenen. Joepie!  Wat een fantastische geruststelling 😉 Én ze werken zelfs, jochei 😂 maar vooral: ze bevatten geen metastases!! 💪 Me happy!! 👍 Klein gelukske.

Minder goed nieuwsje: de spuiten die vorige week zo'n hevige botpijnen veroorzaakten moeten toch opnieuw gegeven worden. En dat telkens de week voor de chemo. Geen mogelijkheid om daaraan te ontsnappen. Geen klein gelukske. Maar anders riskeert de hoeveelheid aanwezige bloedplaatjes té laag te staan waardoor chemo moet worden uitgesteld. En dat willen we dan ook weer niet hé. Mogelijk (maar niet zeker) zullen die spuiten deze keer niet zo heftig toeslaan. I cross my fingers🤞 

Positief is dat ik er maar telkens 3 moet krijgen ipv 5. Toch nog een beetje een klein gelukske.

Begin juni is een 4 uur durende make-up workshop gepland die door Kom-op-tegen-Kanker wordt georganiseerd in het ziekenhuis. Want kanker doet wat met het innerlijke, mentale maar ook met het uiterlijk van een mens. 

En dat uiterlijk: wie me kent weet dat ik er altijd graag verzorgd bijloop, met een  kleurtje op mijn lippen, wreefke kleur op mijn gezicht en een accentje op mijn ogen. Mascara, eyeliner, 💄en blush zijn nooit ver weg. Maar hoe krijg je dit voor elkaar als je geen wimpers en wenkbrauwen meer hebt? Ik hoop tijdens die workshop de nodige tips te krijgen. Kwestie van er niet te ziek uit te zien zonder of als een clown 🤡 met foute make-up.

Tenminste... als ik me die dag van de workshop goed voel. Hoe dan ook, ik heb alvast, na een lekker koffietje in de stad deze middag, de nodige spullen al in huis gehaald. Klein gelukske. 

En tussendoor komen ook telkens andere kleine gelukskes binnendwarrelen. Aanbod om me te voeren als ik er zelf niet geraak (bedankt, Conny). Kaartjes van nichtje Ann & Co, nichtje Sonja, AgO-collega's Bert en Leen. En ontelbaar veel 'hart-onder-de-riem'-berichtjes (zelfs met foto van dat guitige snoetje van de prachtbaby van mijn vorige baas. Dank, Michiel en Joke, en vooral schattige Pelle, voor jouw deugdoende glimlach). Zoveel kleine gelukskes!!!

En of ik me ziek of misselijk voel? Nee. Vandaag niet. Gisteren niet. Eergisteren ook niet. Moe wel. Maar een beetje beweging, eens buiten komen, even wat wieden in de tuin en wat huishoudelijke klussen, wat koken ja, zelfs eten, het lukt de laatste dagen allemaal prima. Het grootste gelukske. 

Zelfs een klein wandelingske en een koffie gaan drinken in de stad deze middag was mogelijk. Ik klaag dus echt niet (nu 😉).

Oja, en mijn haar? Awel, dat doet pijn.. Nooit gedacht dat haar pijn kon doen. Niet van die aard dat je het niet kan verdragen maar 't is toch supergevoelig als je het aanraakt, op het hoofdkussen, of als de wind doorheen de (nu nog aanwezige 2 cm) haarlengte waait. Maar ze vallen meer en meer uit, de haartjes. Nog een kwestie van dagen denk ik. Be prepared, als je me tegenkomt! Bold headed! 😉 Of met pruik of sjaaltjes. 

Tot de volgende blog graag!

Aja, commentaar op deze blog is zeer gewaardeerd en altijd welkom. Maar schrijf je wel je naam even onderaan je berichtje? Want anders weet ik niet van wie die komt en denk ik dat je naam 'Anonymous', 'Onbekend' of 'Unknown' is 😉