Taxol n°5 en genetisch erfelijkheidsonderzoek

Nadat ik vorige week positief testte op corona ✅ en dus een weekje in quarantaine moest, samen met mijn eveneens positief getest lief, werd hierdoor ook de chemo even 'on hold' gezet. Maar deze week mocht ik dan toch mijn 5e 'portie' Taxol chemo krijgen. 

Na deze nog 4 chemo's (en als alles goed gaat maar 4 weken dus!) te gaan. Ik tel dus al stiekem af:  1️⃣, 2️⃣, 3️⃣, 4️⃣ !!!

Deze keer ging de chemo op woensdag door, in plaats van dinsdag. Want dinsdag had ik een afspraak in het 'Centrum voor Medische Genetica' van het UZ Gent. 

Vooraf moest ik een 'stamboom' 👨‍👩‍👧‍👦👩‍👩‍👧‍👦👪👩‍👩‍👦‍👦 opmaken, met een overzicht van wie er in mijn familie langs moeders en vaders kant aan welke kanker was overleden en hoe oud ze dan waren, of wie van de nog levende familieleden, mezelf inclusief, er aan kanker leed of het had gehad en ervan genezen was. 

Na het bekijken van die 'stamboom' door een onderzoekster was het afwachten of er goedkeuring (en voldoende reden) zou zijn om een genetisch erfelijkheidsonderzoek naar familiale aanleg voor (borst- en andere gerelateerde) kanker op te starten. Die goedkeuring kwam er vrij snel nadat ze er over had overlegd met de professor. 

Nu nog wat geduld uitoefenen, want het is 3 tot 6 maanden wachten op het resultaat van dit onderzoek. 

Als blijkt dat er effectief een genetische factor meespeelt, dan weten we tenminste dat we (ikzelf en familieleden die dit wensen) ons best regelmatig kunnen/zouden moeten laten screenen om zo 'de vinger goed aan de pols te houden'. 

Verder impliceert dit voor mij concreet ook dat ik geen borstbesparende ingreep onderga maar een borstamputatie (mastectomie) en dan preventief ook beter mijn (op dit moment nog gezonde borst) laat weghalen, samen met de eierstokken. 

Laat ons duimen 🤞 dat het dus NIET genetisch bepaald is, want dat zou voor familieleden een geruststellende gedachte zijn én het zou mijn borstoperatie een stuk minder drastisch maken. 

Maar als het tóch genetisch is, dan is dat ook iets waar ik doorheen moet. En dat zal me ook wel weer lukken. 👍🙏🍀

In ieder geval ben ik ergens wel blij dat de wetenschap op vlak van kankerbestrijding toch al ver staat en deze onderzoeken mogelijk zijn. 

Omdat de voorbije week toch wel vrij heftig was qua pijn en daardoor ontzettend slecht slapen (met een gemiddelde van 3 tot 4 uur slaap per nacht) was ik de laatste dagen zeker niet het gezelligste mens 🤔. Pijn en vermoeidheid doen wat met een mens, moet je weten... Ik heb last van mezelf op zo'n dagen, word kregelig van vermoeidheid en als ik weer eens wat laat vallen, draaierig ben of merk dat dingen me niet meer lukken zoals vroeger ben ik vooral boos op mezelf maar ook op woe er dan te kort in mijn buurt komt. Het is sterker dan mezelf, maar ik besef het wel. 🤨

Omwille van die moeilijk onder controle te krijgen pijn besloot de oncologe deze week om toch een andere pijnmedicatie uit te proberen en zowaar, voor de 2e dag op rij heb ik vandaag minder pijn én heb ik eindelijk, na wéken, de voorbije nacht een nacht gehad van toch wel 5 uur vaste slaap, in mijn eigen bedje dan nog wel. Duimen maar dat het zo verder positief evolueert. En hopelijk vermindert met de pijn ook doe kregeligheid en boosheid om wat me nu allemaal minder goed lukt. 🙄

Mijn portie 'kleine gelukjes' ❤️❤️ heb ik ook 'geplukt' (of làten 'plukken' 😉)  de voorbije week. In de tuinkamer geniet ik van zomerse zonnebloemen 🌻🌻 (bedankt, Mireille & Ivan) en in de woonkamer schittert een reuzeboeket van prachtige roze 🌸🌸(dankjewel, Marthe & Zeger) en witte lelies 💮💮 (merci, Katrien & Michiel). 

Ik geniet dus nu lekker pijnvrij van al die bloemenpracht in élk van mijn cosy 'verblijfplekjes'! 💋