'Zwak' positieve Covid-test (dus Taxol n°5 uitgesteld)

Allez hop, dat hadden we de laatste tijd nog niet op onze boterham gekregen... Covid... 🤨

Gisteren lag ik te rillen onder een warm dekentje, wat best wel bizar is bij dit snikhete weer. 🤔 In ons klooster is het  doorgaans wel goed fris maar om nu te zeggen dat je dan onder een deken moet kruipen, nee, dat nu ook weer niet. 

Vandaag was chemodag en eerst is er dan het wekelijks gesprek met de oncologe waarbij we dan bespreken hoe de voorgaande week is verlopen. Toen ik haar vertelde dat ik gisteren zo'n kou had dat ik een deken nodig had ging er meteen een alarmbelletje rinkelen bij haar. "Het voorbije weekend waren er opmerkelijk veel nieuwe covid-gevallen", zei ze. "Zou dus ook dàt kunnen zijn bij jou". Daarom besloot ze me dus eerst te testen op covid alvorens chemo te geven. 

Kort daarop kreeg ik dus een covid-teststaafje in de neus gepropt (ik mocht zelfs kiezen welk neusgat, links of rechts 😉) en vlak daarna werd ik (meermaals) aangeprikt in mijn poortkatheter voor bloedafname. Dat aanprikken verliep vandaag, in tegenstelling tot anders, vrij moeizaam. Een tweede, nog wat langere naald, armen omhoog, armen omlaag, liggend, zittend, het bloed wou niet echt vlot richting proefbuisjes stromen. Maar uiteindelijk lukte het dan toch en enkele buisjes en flesjes raakten gevuld.

Dan was het geduldig wachten op het resultaat van de covid-test vooraleer er al dan niet met de chemo zou mogen worden gestart. Ik kreeg alvast een 'isolatiekamer' toegewezen. 

De hoofdverpleegkundige kwam al snel met het resultaat: 'zwak' positief. 

Dat kan zijn omdat ik de voorbije winter al covid had en dit nog een 'nawee' ervan is. 

Óf het kan zijn omdat ik een nieuwe besmetting heb en nu dus opnieuw Corona onder mijn ledematen heb zitten.

Een bordje aan de deur moest duidelijk maken dat ik in die kamer in isolatie zat en iemand niet zomaar binnen mocht stappen. Zelfs mijn lotgenootje Eva mocht slechts vanop de gang, met grote afstand tussen ons in, even een babbeltje met me doen. Dat 'aperitiefje' waar we al zo lang naar uitkijken gaan we dus op een ander keertje samen moeten drinken, Eva. 🍀🤞🍹

En al snel kwam er ook een SMS binnen om me 'in quarantaine te zetten'.

De verpleegkundigen bleven ook op afstand en ik moest afwachten wat het scenario zou worden dat de oncologe in petto had voor vandaag. 

Even later kwam de hoofdverpleegkundige zeggen dat de naald uit de poortkatheter zou worden gehaald... want dat er vandaag geen chemo zou worden gegeven. 

Vrijdag volgt een nieuwe poging. Eerst terug testen dan en als de waarden dan beter zijn dan vandaag het geval was, dan kan er chemo gegeven worden. Joepie! (Nooit gedacht dat ik blij zou zijn met chemo. Maar het is gewoon mijn grootste wens om zo snel mogelijk doorheen die hele chemo-reeks te varen en snel van die kankertrein af te kunnen stappen).

Test ik echter stérker positief dan vandaag, dan betekent dit dat ik effectief nu covid heb en gaat de chemo ook vrijdag niet door... en mogelijk de week daarop ook niet. 😒

De hele tijd vraag ik me af, als ik effectief een nieuwe covid-besmetting heb, waar ik die dan vandaan gehaald heb. Want ik kwam in de voorbije 3 weken nog geen 5x het huis uit (chemodagen meegerekend). De 2 poetshulpen, 2 tuinkamer-monteerders en 2 collega's van mijn lief (eentje die hout kwam halen en andere die de tuinkamer kwam verven) waren de enigen met wie ik hier in contact kwam, en dan nog meest in de tuin en op afstand. Enkel zondagochtend ben ik heel even het huis uit geweest voor boodschappen in 'den Delhaize'. Maar je hoeft natuurlijk maar 1 besmet persoon tegen te komen...

Stapje achteruit dus qua chemo. En een extra domper op mijn in de laatste tijd toch al ferm getergd gemoed. 

Deze domper kwam vandaag extra binnen omdat ik de dag al slecht gestart was, door toiletbezoek om 4u deze nacht met daaropvolgende pijn en dan maar opstaan (want slapen lukt dan toch niet meer). Korte nacht van nog geen 4 uurtjes slapen.... Ontbijt om 4u30, samen met de opgaande zon, gevolgd door dat verschrikkelijk slechte Questran papje dat ik altijd na elke maaltijd moet drinken. Dan een bad genomen en rond 9u meer huilend dan lachend (want de pijn bleef maar aanhouden) naar het ziekenhuis vertrokken voor mijn chemo. Die ik dus niet kreeg...

Ik geef toe: ik zag het deze ochtend efkes allemaal niet meer zo goed zitten, door de pijn, vermoeidheid,... Soms zakt de moed me dan wat in de schoenen. En op zo'n moment ben ik dan niet mijn vrolijke zelf en loop ik gewoon 'vies en lastig'. Maar misschien is dat wel begrijpelijk, toch? Tja, het is geen gemakkelijke rit op die kankertrein, maar dat beseft iedereen wel en nog meest van al diegenen die het al aan den lijve hebben ondervonden. Denk ik toch...

Daar waar ik zelf tijdens de voorbije (wat betere) dagen de morfine gelaten had voor wat die waard was zei de oncologe vandaag dat ik die toch echt mag blijven nemen omdat steeds weer pijn hebben en hierdoor niet slapen,... me te zeer afmat. En mijn lichaam heeft rust nodig nu. De vermoeidheid moet eruit, zoniet verzwakt dat lichaam teveel, en we zijn nog lang niet aan het einde van de rit. Het is ook beter om niet van slaapplek te wisselen maar gewoon in eigen bed te blijven liggen in plaats van in de zetel of logeerkamer en om te proberen in eigen bed terug in slaap te raken. "JIJ bent diegene die ziek is en je moet nu vooral heel goed voor jezelf zorgen. En laten zorgen...", zei ze. 

Terug wat meer rust inbouwen en proberen om die slapeloze nachtelijke uren overdag wat in te halen. Ik ga dit op mijn 'to do-list' moeten zetten voor de eerstkomende dagen... denk ik. 

Oja, en de tuinkamer, het 'GROOT gelukske' waar ik al zó lang naar uitkeek is eindelijk een feit. Ze staat er!  Voorbije zaterdag en zondag heb ik al van mijn 'rustig plekje' kunnen genieten, tesamen met mijn nooit-van-mijn-zijde- wijkende lieveling (onze 🐕). Maar gisteren en vandaag was dat niet mogelijk (wegens echt veel te warm 💦😓).

Maar er komen nog veel 'geniet-dagen' aan, met of zonder compagnie. Want bezoek is altijd welkom. Alleen nu even niet, want we moeten eerst 7 dagen in quarantaine... 🙄