Taxol n°7, echt aan het aftellen dus

Voilà, die Taxol n°7 hebben we vorige dinsdag gehad! Het schuift goed vooruit op de chemo-kalender. Nog 2 beurten te gaan, dus het einde van de reeks komt ferm in zicht. 

De morfinepleisters 🩹🩹 en -pillen 💊💊 die ik sinds vorige week gebruik deden toch minder dan wat dokter en ik hadden gehoopt en verwacht. Me suf en 'dronken' maken, dat wél, maar pijn wegnemen 🤔?? En als je plots lettertjes 🔡 ziet dansen in een boek, op je gsm of computerscherm en je loopt als een 'geïntoxiceerd' iemand te zwalpen door je huis en tuin en je durft niet meer met de wagen rijden, dan besef je dat die medicatie rare dingen aan het doen is met je brein en lichaam. Dus laat ik de morfinepillen voor wat ze waard zijn (enkel de pleister laat ik zijn ding nog doen) en ik startte eind vorige week dan zelf met cannabis-olie 🌿 en vertelde dit dinsdag ook eerlijk aan de oncologe, die daar niet veel moeite mee bleek te hebben.

Ik nam vroeger al regelmatig cannabis-olie (5%, RAW, voor mijn 'restless legs') maar was er nu al een tijdje mee gestopt, uit angst om de chemo en de talrijk voorgeschreven soorten medicatie niet tegen te werken. Maar ik ga nu dus terug naar 'pain relief, the natural way' voor het couperen van de pijn die me de laatste maanden te vaak wil 'vergezellen': CBD olie 10%, samen met CBG olie 10%, beiden in de RAW versie dus (de puurste en meest effectieve vorm).

Doordat het hier niet om THC gaat is er geen risico dat ik er 'high/stoned' bij loop of me gedrogeerd voel zoals met die Oxynorm-morfinepillen. Want dat 'dronken, suf en verdwaasd' effect wil ik echt vermijden en dat was wel wat ik kreeg door die morfinepillen. De pijn is niet 100% weg maar toch iets beter onder controle. Op een pijnschaal van 1 tot 10  duid ik nu 5, 6 of 7 aan ipv 8 of 9.  Natuurlijke middelen werken blijkbaar beter dan die chemische 'brol' uit de pharmaceutische industrie... 🤔🙄

Mijn kale hoofd krijgt ook terug wat dons en er verschijnen piepkleine stoppeltjes. Nog lang geen sprake van een echt 'kopke haar' maar er komt wel 'beweging' in, zij het wat 'donzig'😂. Met kaal hoofd rondlopen vond ik nooit erg. De sjaaltjes, mutsjes en pruik zijn vervelend en nu zelfs veel te warm. En daarenboven bedekken ze mijn hoortoestellen, waardoor ik minder goed hoor en het lijkt alsof ik met mijn hoofd in een glazen visbokaal zit. 😂 Straks, bij dit snikhete weer, ga ik dus boodschappen doen met mijn blote knikker, wie gaat me tegenhouden?  💪

En komt het langzaam aan wat in orde met dat dons op mijn kruin 👱, dan begint het andere uiteinde van mijn lijf (mijn voeten en teennagels 👣 ) weer extra te protesteren en te zorgen voor narigheid. Drie teennagels komen steeds verder los van het nagelbed en beginnen zelfs te etteren. Twee keer per dag een ontsmettend voetbad nemen, maar verder kan je er niets tegen doen. Je lichaam goed verzorgen vormt bijna een full-time bezigheid: dagelijks de droge huid insmeren, zonnefactor +50 als je even in de zon komt, nagels verzorgen, medicatie nemen, op tijd en stond rust inbouwen, voetbadjes 2x daags,... Maar die nagels, die zal ik dus gewoon verliezen volgens de oncologe. Er groeien zeker nieuwe terug, ik moet enkel wat geduld hebben en goed schoeisel uitkiezen. En héél erg pijnlijk is het niet (of zou de CBD olie maken dat ik het minder erg voel?). Het is eerder een wat vervelend zinderend en zeurend gevoel in die tenen. En natuurlijk is er ook nog het wat (onzekere) gevoel van 'op wolkjes ☁️☁️☁️ lopen' met die wat rare voeten waar de polyneuropathie nu extra in binnenkomt. Net als de vingers (waarvan de nagels 💅 het gelukkig nog wél goed doen) die 'voos' aanvoelen, waardoor ik met de regelmaat van de klok (en dat echt meermaals daags) wel wat uit mijn handen laat vallen en mijn fijne-vingermotoriek ver zoek is. 

Ook mijn ogen gaan 'zienderogen' achteruit. Lezen is de laatste weken vaak lastig. Ik vroeg aan de oncologe of dit chemo- of medicatiegerelateerd is of gewoon leeftijdsgebonden en of ik sterkere brilglazen 👓 moet overwegen. Aangezien het oog bestaat uit allemaal kleine spiertjes is dit verminderd zicht volgens haar mogelijk een gevolg van de chemo of medicatie en dus waarschijnlijk van voorbijgaande aard. Voorlopig nog wat wachten met een bezoekje aan de oogarts voor sterkere bril, raadde ze aan.

Allemaal 'lastigheden' waar je je niet van bewust bent als je start met chemo. De misselijkheid, die door iedereen geassocieerd wordt met het krijgen van chemo, daar heb ik nog geen minuut last van gehad. Maar ander nadelen komen wel meer en meer achter hoek of kant piepen. Het boek 'Poepen in het park', geschreven door lotgenote Paulette Kreté, ligt op mijn leesplank. Ze beschrijft daarin wat chemo doet met een mens en maakt een opsomming van al die (vaak onuitgesproken of weinig bekende) kantjes van chemokuren. Even wat herkenning zoeken daarin, als het me lukt het te lezen weliswaar, met die dansende lettertjes 😉. Maar het komt wel goed, met mij en die kleine en minder kleine narigheden en pijn(tjes)... ze gaan (ooit) wel voorbij.  

Verder was er deze week ook plots weer 4 kg in 1 week 'spoorloos verdwenen'. ⚖️ Tja, als je niet veel eet, omdat je geen honger hebt of omdat heel veel dingen gewoon vies proeven... In totaal is het bijna -20 kg die mijn weegschaal nu minder aangeeft. Ikke gelukkig met dat gewichtsverlies, maar, zoals al eerder gezegd, zijn de artsen daar iets minder blij over. Ach, wedden dat die kilo's er later wel weer bijkomen? De (jeans)broeken 👖👖 die nu een paar maatjes te groot zijn laat ik voorlopig wat in de kast liggen, ze zullen ooit wel terug passen (vrees ik 😉). Ik haal nu gewoon wat losse jurken 👗👗 uit diezelfde kast, waarbij minder opvalt hoeveel kilootjes er meer of minder aan mijn chemo-lichaam zitten. 

Verder waren er de voorbije week ook weer de (bijna traditioneel geworden) 'kleine gelukskes'. 

- Berichtjes vanuit vele hoeken, telefoontjes en gezellige babbels.

 - Hartverwarmende en mooie kaartjes van Trien & Bart en van Stacha.  En die supermooie (nog met ouderwetse pen ✒️ en inktpot geschreven) brief mét waszegel van Ingrid G.

- Bezoek van ex-bazin Alona, in het gezelschap van 'Chaí Latte' de mooiste chow-chow 🐾 ter wereld.

- Het bloemen gaan plukken op het 'zelfplukbloemenveld' hier vlakbij en nu genieten van deze zelf samengestelde boeketten. 🌸💐🌼🌻

- Bezoek van Marc, een Opwijkse jeugdvriend die ik al bijna 40 jaar niet meer zag maar die ons kwam steunen omdat hij heel goed weet wat kanker en ziek zijn met een iemand doet (want hij verloor zijn lieve echtgenote nog geen jaar geleden 😭, na een lang en zwaar ziekteparcours waarbij hij haar jarenlang heeft verzorgd en gesteund ❤️).

Ik put zoveel mogelijk kracht uit die 'kleine gelukskes'. Ze geven me energie. Want we zijn er nog lang niet... en de rit zal nog redelijk heftig zijn. Een (eerste) borstoperatie, met veel kans op toch een volledige okselklieruitruiming (wat dus een iets langer en lastiger herstel vergt en wat meer last kan opleveren op langere termijn), is in ieder geval al gepland op vrijdag 16 september. 

Voorafgaand aan de ingreep zijn er nog de MRI en radiografie gepland. Ritjes naar de kliniek blijven dus nog een tijdlang vaste kost... 

En duimen maar dat het dan bij die ene operatie zal blijven en dat het resultaat van het genetisch onderzoek niet zal bepalen dat ik erfelijk belast ben met het Brca2-gen en er binnen 3 tot 6 maand dan toch nog een dubbele borstamputatie en eierstokkenverwijdering moet plaatsvinden. 

Maar positief blijven en niet te veel doemdenken of vooruitblikken helpt me om daarmee ook te 'dealen'. 't Komt goed... Echt... Altijd.

_________________

Reacties op deze blog zijn altijd welkom, maar graag met vermelding van je naam, zodat ik weet van wie ze komen. 'Blogger' vermeldt ze anders als 'Anoniem', en zo wil je niet heten hé 😉